LA MANIFESTATION DU 18 NOVEMBRE 2007 : UN AN APRES - DE BETOGING VAN 18 NOVEMBER 2007 : EEN JAAR LATER
Communiqué du B.U.B.
Il y a un an, au moins 50.000 Belges descendaient dans les rues de Bruxelles pour réclamer une Belgique unie. Que reste-t-il de ce mouvement spontané ?
Cette manifestation était une initiative de la Liégeoise Marie-Claire Houard qui avait, en août 2007, lancé une pétition pro-belge sur internet. Cette action plus que louable a fait trembler les nationalistes linguistiques à un moment où le pays était paralysé par l’absence de gouvernement et des disputes politico-communautaires incessantes.
Un an plus tard, on peut se poser la question de savoir ce qui reste de ce mouvement populaire.
A première vue pas grand-chose. Par manque de « leadership » et de programme clair, la grande manifestation pro-belge ne s’est pas muée en action politique permanente. Toutefois, elle s’inscrit dans une démocratisation du débat communautaire en Belgique initiée par de nombreux sites, blogs et forums pro-belges sur internet. Petit à petit, les Belges prennent conscience du fait que les politiciens et le fédéralisme mettent en danger l’unité presque naturelle de notre pays.
Cette manifestation n’était donc pas un tournant, mais une accélération du mouvement belge, un coup de fouet. Nous sommes sûrs que le mouvement s’amplifiera encore et que le séparatisme, le confédéralisme, voire le fédéralisme seront de plus en plus critiqués à l’avenir. Le B.U.B. s’en réjouit.
Een jaar geleden betoogden minstens 50.000 Belgen in de straten van Brussel voor een verenigd België. Wat blijft er van deze spontane beweging over?
Deze betoging was een initiatief van de Luikse dame Marie-Claire Houard die in augustus 2007 een pro-Belgische petitie had gelanceerd op het internet. Deze meer dan lovenswaardige actie deed de taalnationalisten beven op een moment dat het land door het ontbreken van een regering en onophoudelijke politiek-communautaire ruzies werd verlamd.
Een jaar later kan men zich de vraag stellen wat er van deze volksbeweging overblijft.
Op het eerste zicht niet veel. Door een gebrek aan leiderschap en een duidelijk programma heeft de pro-Belgische betoging zich niet in blijvende politieke actie omgevormd. Nochtans schrijft de betoging zich in een democratisering van het communautair debat in. Deze democratisering werd door vele pro-Belgische sites, blogs en fora op het internet in gang gezet. Stilaan beginnen de Belgen te beseffen dat de politici en het federalisme de bijna natuurlijke eenheid van ons land in het gevaar brengen.
Deze betoging was dan ook geen keerpunt, maar een versnelling van de Belgische beweging, een zweepslag. Wij zijn ervan overtuigd dat de beweging nog groter zal worden en dat het separatisme, het confederalisme en zelfs het federalisme in de toekomst meer en meer bekritiseerd zullen worden. De B.U.B. juicht dit toe.
Il y a un an, au moins 50.000 Belges descendaient dans les rues de Bruxelles pour réclamer une Belgique unie. Que reste-t-il de ce mouvement spontané ?
Cette manifestation était une initiative de la Liégeoise Marie-Claire Houard qui avait, en août 2007, lancé une pétition pro-belge sur internet. Cette action plus que louable a fait trembler les nationalistes linguistiques à un moment où le pays était paralysé par l’absence de gouvernement et des disputes politico-communautaires incessantes.
Un an plus tard, on peut se poser la question de savoir ce qui reste de ce mouvement populaire.
A première vue pas grand-chose. Par manque de « leadership » et de programme clair, la grande manifestation pro-belge ne s’est pas muée en action politique permanente. Toutefois, elle s’inscrit dans une démocratisation du débat communautaire en Belgique initiée par de nombreux sites, blogs et forums pro-belges sur internet. Petit à petit, les Belges prennent conscience du fait que les politiciens et le fédéralisme mettent en danger l’unité presque naturelle de notre pays.
Cette manifestation n’était donc pas un tournant, mais une accélération du mouvement belge, un coup de fouet. Nous sommes sûrs que le mouvement s’amplifiera encore et que le séparatisme, le confédéralisme, voire le fédéralisme seront de plus en plus critiqués à l’avenir. Le B.U.B. s’en réjouit.
Een jaar geleden betoogden minstens 50.000 Belgen in de straten van Brussel voor een verenigd België. Wat blijft er van deze spontane beweging over?
Deze betoging was een initiatief van de Luikse dame Marie-Claire Houard die in augustus 2007 een pro-Belgische petitie had gelanceerd op het internet. Deze meer dan lovenswaardige actie deed de taalnationalisten beven op een moment dat het land door het ontbreken van een regering en onophoudelijke politiek-communautaire ruzies werd verlamd.
Een jaar later kan men zich de vraag stellen wat er van deze volksbeweging overblijft.
Op het eerste zicht niet veel. Door een gebrek aan leiderschap en een duidelijk programma heeft de pro-Belgische betoging zich niet in blijvende politieke actie omgevormd. Nochtans schrijft de betoging zich in een democratisering van het communautair debat in. Deze democratisering werd door vele pro-Belgische sites, blogs en fora op het internet in gang gezet. Stilaan beginnen de Belgen te beseffen dat de politici en het federalisme de bijna natuurlijke eenheid van ons land in het gevaar brengen.
Deze betoging was dan ook geen keerpunt, maar een versnelling van de Belgische beweging, een zweepslag. Wij zijn ervan overtuigd dat de beweging nog groter zal worden en dat het separatisme, het confederalisme en zelfs het federalisme in de toekomst meer en meer bekritiseerd zullen worden. De B.U.B. juicht dit toe.